Seslendirmeyle başlayan sanat yolculuğu, Ankara Sanat Tiyatrosu'ndan televizyon ekranlarına

uzandı. "İnce İnce Yasemince" ve "Ayşecik" ile bir kuşağın hafızasına kazındı; "Adanalı",

"Sakarya Fırat", "Sen Anlat Karadeniz" ve "Eşkıya Dünyaya Hükümdar Olmaz" gibi

projelerle kariyerini taçlandırdı. "Ağabeyi yengesine talip olamaz, Türk toplumunda böyle bir

şey yok" sözleriyle sektörün gidişatına dair dikkat çeken yorumlar yapan usta oyuncu, genç

kuşaklara da samimi tavsiyelerde bulunmayı ihmal etmedi… "Biyografi'k" yeni bölümünde

Mehmet Çepiç'in hayatına ışık tutuyor; çocukluğundan gençliğine, sanat hayatından

bilinmeyenlerine kadar merak edilenlerini irdeliyor.

Usta oyuncu Mehmet Çepiç, Sabah Günaydın YouTube kanalında "Biyografi'k" programının

yeni bölüm konuğu oldu. Çocukluk hayallerinden tiyatroya adım atışına, sanat yolculuğunun

perde arkasına kadar merak edilenlerini Yasemin Durna'ya anlattı. "Seslendirme bana

inanılmaz bir disiplin kattı" diyen Çepiç; Ankara Sanat Tiyatrosu günlerinden dönemin usta

isimleriyle yaşadığı anılara kadar birçok konuda samimi itiraflarda bulundu. Sosyal medyada

takipçi sayılarının başarı ölçütü haline getirilmesine de tepki gösteren oyuncu, "Sanat,

rakamlarla değil, iz bıraktığın duygularla ölçülür" sözleriyle dikkat çekti. İşte röportajın tüm

detayları…

-Nasılsınız, neler yapıyorsunuz?

Vallahi çok iyiyim. Çok yakın bir zamanda bir tane sinema filmi bitirdim. Ana akım için

çekilen bir film. "Aşk Oyunu" diye çok keyifli bir iş yaptık. Birbirinden yetenekli, çok güzel

insanlarla çalıştık. O bitti. Şimdi yeni bir film daha var. Birkaç dizi görüşmelerimiz var. Çok

olumlu, çok güzel gidiyor. İnşallah güzel şeyler olacak yeni sezonda.

-Ankara'dan İstanbul'a uzanan bir kariyer yolculuğunuz var. Şöyle çocukluğunuzdan itibaren

sürecinizi dinlemek isterim…

Rahmetli babam Diyarbakırlı, rahmetli annem de Elazığlı. Elazığ'a gidip annemi kaçırmış.

Ankara'ya geliyorlar. Ankara'da 1961 yılında akıllarına geliyorum ama bir sene sonra beni

kaydediyorlar. Çünkü benden önceki iki tane ağabeyim ölmüş. Beni yaşatmak için de 8 ay

saçımı uzatmışlar, kulağıma küpe takmışlar. Ben bunu ilk kez buradan açıklıyorum size. Bir

de rahmetli Kemal Sunal biliyordu. Onunla bir film çalışmam olmuştu. Bunu da nereden fark

ettim? Ben 13 yaşında tıraş oluyorum. Kulağım delik. Hemen babama gittim. Dedim ki "Ya

baba benim kulağım delik." "Oğlum senden önce iki tane abin vardı. Onlar öldü. Biz de seni

yaşattk. Çünkü bizim oralarda erkek çocuk yaşamıyor. Kız çocuk daha çok yaşıyor doğuda.

Öyle bir adet varmış. Onlar daha çok yaşadığı için biz de senin kulağını deldik. Böyle

elbiseler falan giydirdik." Dinliyorum öyle hayretle. "İşte saçını falan uzattık oğlum. Baktık ki

sen yaşıyorsun. Seni kütüğe aldık." Ya dedim "Baba kandırdın mı?" "E kandırdık ki

yaşıyorsun oğlum sen" dedi. "Bizde adetti böyle" dedi. Sonra 15-16 yaşlarında lise

dönemlerinde arkadaşlarım bana Sadri Alışık rahmetliyi çok iyi taklit ettiğim için tiyatro

eğitimi almamı istediler. Ben dedim "Oğlum tiyatroyu nasıl yapacağım ben? 'Ya Yasemin ne

yaptın sen ayıptır ha' falan. Bu aksanda bir adamım." Ankara Halk Tiyatrosu'nda Erkan

Yücel'in eğitimine gittim. Rahmetli de çıkıyordu böyle merdivenlerde. Dedim "Ağabey

burada bir tiyatro varmış. Ben kursa girmek istiyorum." dedim. Böyle baktı. "Ne yapacaksın?"

dedi. "Vallahi çok seviyorum ağabey" dedim. "Git aşağıda temrin çalışmaları var. O temrin

çalışmasını geçersen seni alırız" dedi kursa. O zaman tabii kurs ücretleri falan öyle bir şey

yok, yetenekle. Girdim. 136 kişiydik. Yaklaşık 13 ay bir eğitim aldık. Çok bozuk bir aksanda

Türkiye'de çok önemli seslendirme çalışmalarına imza attım. Çok önemli aktörlerle çalıştım.

Yani şimdiki mesela Çetin Tekindor, Can Gürzap, Ecder Akışık'ların ders aldığı Nusret

Şenbay'dan diksiyon eğitimi aldım ben. İşte Lemi Bilgin'lerden aldım, Semih Sergen'den

sahne eğitimleri aldım. Dinçer Sümer'den, Erdinç Dinçer'lerden. Sonra da seslendirmeye

başladık. Sonra da Ankara Sanat Tiyatrosu'nda 3-4 sezon oyunlar oynadım. Sonra da birileri

geldi gördü. "Sıcak Saatler diye bir hikaye çekeceğiz" dedi. Mehmet Aslantuğ'lu, Arzum

Onan'lı. "Orada komiser Doğan karakteri var, oynar mısın?" dediler. "Olur" dedim. O şekilde

başladık. Ondan sonra ne kadar komiser, polis, emniyetçi, istihbaratçı, terörist varsa hepsini

canlandırmaya çalıştık.

LAY LAY LOM DİYE BİR ŞEY UYDURDUM, ÇOCUKLARIN DİLİNDE PELESENK

OLDU

-Seslendirmelerinize de değinelim istiyorum. Özellikle çok önemli animasyonlarda çok

önemli karakterlere hayat vermişsiniz…

Bir dönem bir kuşak, mesela 30-35'li yaşlar benim sesle büyüyen bir grup zaten. Mesela Ninja

Kaplumbağalar'da Michelangelo vardı. Pizza manyağı bir çocuk. İşte "Merhaba çocuklar"

diye konuşuyordu. R'ye 8 tane R çıkarırdı yani. Ne vardı? Dedektif Gadget vardı. Biraz sakar

bir dedektifti. "Merhaba, nerede benim Gadget komiserim? Lay lay lom." Lay lay lom diye

bir şey uydurmuştum mesela. Çocukların dilinde pelesenk oldu bu. Mesela Bugs Bunny'de

"Merhaba Erkidiş" derdim. Arkadaş değil de Erkidiş. Bütün çocuklar Erkidiş demeye başladı.

Arkadaş olduğunu biliyorlardı ama. Onun sevimliliği Erkidiş'ten. Dişlek ya. Mesela Taş

Devri'nde Kaptan Mağara Adamı vardı. "Kaptan Mağara Adamı geliyor anacığım" diye

sonuna anacığım filan ekliyordum yani. Türkçe bir şeyler ama çocuklar çok seviyordu.

Mesela Ağaç Kakan var. Woody Woodpecker var mesela. O diksiyonun değişmesi bir evrim

yani düşünebiliyor musun?

BENİ HALA AYŞECİK'TEN TANIYAN VAR

-Kariyerinizde sayısız iş var. O yüzden hepsini tek tek konuşmamız mümkün değil ama

hafızalara kazınan birkaç işe değinelim istiyorum. İlk gözüme çarpan "Ayşecik (Fıs Fıs)"

oluyor. Pek çok insanın hafızalarında yer edinmiş işlerdendir, sizdeki yerini sorsam kısaca…

Ayşecik mesela benim de unutamayacağım bir işti. Sıcak Saatler'i çekiyoruz. Bir yandan da

Ayşecik'i çekiyoruz. Ayşecik'in yönetmeni de sevgili Ayhan Önal'dı. Şimdi ben çok çocuk

programı yaptım, çok çocuk çizgilerinde kahramanları konuştuğum için Ayhan ağabey benim

bu işte de olmamı istedi Ayşecik'te. Obsesif bir adamı oynuyorum ben. Böyle sürekli ilaçlıyor

her şeyi. Yani nereye oturacaksa orayı ilaçlıyor falan yani. Hijyen bir pozisyona getiriyor,

öyle oturuyor. Ya arkadaş biri sevildi bu. "Fıs fıs mersi" herkes bunu taklit ediyor. Fakat ben

bir taraftan da Paganini dinleyen, Dostoyevski okuyan bir komiseri oynuyorum. Mehmet

Aslantuğ dedi ki "Ya senden bir şey rica edeceğim. Şimdi bunu çok sevdiler komiseri. Fakat 

orada bir çocuk çizgi karakterde 'fıs fıs mersi' falan diyorsun. Hani olmuyor ya Mehmet'ciğim.

Hani teşekkür mü etsen ya da biz seni burada tatile çıkarsak." "Yok ağabey ben bunu çok

sevdim. Ben Ayhan ağabeyle konuşurum" dedim. Sonra oradan ayrıldım mahalleden, öyle bir

anlaşarak çıkmıştım. Öyle bir anım vardır benim Ayşecik'te. Hala da birileri görüyor beni 45-

50 yaşlarında. "Ya ben seni tanıyorum" diyor. Ben zannediyorum ki işte yeni çektiğimiz

işlerden. Ayşecik diyor bana.

OKTAY KAYNARCA İLE İNANILMAZ BİR DİYALOĞUMUZ VARDI, BİRBİRİMİZİ

TAMAMLADIK

-Arada pek çok proje var ama ben biraz daha yenilere gelmek istiyorum. Hala tekrarları dönen

ve ilgiyle izlenen işlerden biri de Adanalı'ydı. Nasıl bir projeydi sizin için?

Ya Adanalı Oktay (Kaynarca) ile ilk çalıştığımız iş, ilk tanıştığımız. 2008'den beri 17 senedir

çok iyi dostluk ve arkadaşlığımız var. Şimdi onun da bıyıkları var benim de bıyıklarım var.

Benim adım da Samet ama Çakma Adanalı koydu beni. Montumuz aynı taba rengi taba rengi.

Bıyıklar aynı falan saçlar aynı bilmem ne. "Sen bundan sonra Çakma Adanalısın" dedi. Ben

acıdan nefret ediyorum. Seviyorum acıyı ama rol gereği acıyı yiyemiyorum. Orada da

inanılmaz bir diyaloğumuz vardı. Çok birbirimizi tamamladık gibi oldu. Birbirimize çok

destek olduk. Çok iyi bir partner pozisyonunda gibiydik. O da çok sevildi ya. Mesela o da 70-

72 bölüm falan gitti. Yanılmıyorsam 42 bölümde vardım ben. Çok güzel bir işti o da.

ADANALI HEM SEVİMLİ HEM DE ZOR BİR SETTİ

Adanalı hem sevimli hem de zor bir setti. Hatta karavanda yazıyor Tayfun. Tayfun Güner,

hem yazıyor hem yönetiyor. Karavanda yazıyor aşağıya inip çekiyorduk yani. Öyle bir işti

yani zorlanmıştık, zorlandığımız zamanlar oluyordu.

SERENAY'I SERENAY SARIKAYA YAPAN İŞ ADANALI'DIR

-Serenay Sarıkaya'nın da sanıyorum ilk işiydi. Küçüktü bayağı…

İkinci diye biliyorum. İlk işini başka bir yerde yapmış ama ilk en profesyonel işlerinden biri

buydu. Yani Serenay'ı Serenay yapan iştir bu iş bence.

-Sonrasında Sakarya Fırat projeniz var. O da çok sevilen bir işti…

Ya rahmetli Osman Sınav beni davet ettiğinde "İki bölüm" dedi. "Yalnız çok riski bir rol"

dedi. Öyle deyince ben böyle bir gerildim. "Yani riskliden kastın ne ağabey?" dedim. "Ya

şimdi PKK terörü filan...", "Ağabey ben girmeyeyim" dedim. "Yok yok sakın çekinme. Çok

bıçak sırtı ama bunu çözecek kişi sensin. Senin aktörlüğüne güveniyorum. İçtenliğine

samimiyetine güveniyorum. Bir de aksanı çok iyi kullanıyorsun yöreden dolayı. Orada şive

danışmanlarımız var ama sen onlara şive danışmanları yaparsın" dedi. Oraya girdim. Oradaki

hikaye aslında bir teröristin hikayesi değil. Terörist, teröristleri ifşa ediyor. Yani aslında

devletini seven bir adam gibi göstermeye çalıştık. Ve nitekim onun o komedisini çıkarınca

seyirci çok sevdi. O yüzden o sevilmek var ya, o hani onların kalbine işlemek, onların yüzünü

güldürmek, yeri geldiğinde hüzünlendirmek, yeri geldiğinde küfrettirmek. O çok önemli bir 

şey. Onu sevdirdiğin zaman da takdir ediliyorsun. Sana küfrettiklerinde de, sana kızdıklarında

da takdir ediliyorsun. Çünkü kötüyü oynamak çok ciddi bir güç yani.

-Ardından Arka Sokaklar, Filinta gibi işlerle devam ediyorsunuz ama sanıyorum en ses

getiren işlerinizden biri de Sen Anlat Karadeniz oldu...

O da şöyle; yine Osman ağabey ona çağırdığında senaristlere, "Şimdi ben bu adamı

çağırıyorum iki bölüm üç bölüm misafir olarak bize destek ol diye. Ama adam bir gidiyor

130-140 bölüm oynuyor. Bak bunda da misafir ha. Dikkat edin bu alır başını gider bak" falan

dedi. Hakikaten onda da 32 oynadım. Mithat Başkomiser diye bir başkomiserdi. O da çok

sevildi. Yöre halkı da çok sevmişti. Karadeniz işleri, güneydoğu işleri, doğu işleri, yöresel

işler seyirci üzerinde özellikle metropollerde yaşayanlarda olağanüstü bir etki bırakıyor.

BİZ TÜRKİYE CUMHURİYETİ DEVLETİ OLARAK ÇOK GÜÇLÜ BİR DEVLETİZ

-Eşkıya Dünyaya Hükümdar Olmaz'a gelmek istiyorum. Yine ekranlara damga vuran, çok

sevilen işlerden biriydi. Sizde nasıl bir iz bıraktı?

Çok keyifli çok güzel bir işti. Severek çalıştığım bir işti. 5 sezonunda girdim. 6 Sezonun

sonu 7 sezonun başında çıkmıştım zaten. 34 bölüm oynadım onda da. O da Türkiye tarihini,

Türkiye gerçeğini anlatan bir proje. Türkiye'deki bir takım olumsuzlukları da olumlu olan

şeyleri, Türkiye'nin derin kimliğinin nasıl olması gerektiğini ya da aileler içerisinde bir takım

duygularının nasıl düzgün olması gerektiğini anlatıyor. Siyaset, sanat, mafya falan

Türkiye'nin gerçeği orada olduğu gibi vardı. Onun üzerine bir iş yapıldı mı? Mesela onun

öncesinde Kurtlar Vadisi vardır. Sonrasında bence bu vardır ama çok da güzel işler çıkıyor bu

arada. Bu tür şeyler de olacak. Türkiye'de bu gerçekleri biz asla yadsıyamayacağız. Böyle bir

gerçek var. Yani emniyet istihbaratı varsa, askeri istihbarat da var. Bir de milli istihbarat var

yani. Bu tür işler devletin içerisinde siyasete bulaşmış, uluslararası ilişkiler içerisinde hep var.

Bunların hepsini ne için var? Türkiye'nin aile menfaatlerinin çok daha değerli, çok daha güçlü

olması için. Biz Türkiye Cumhuriyeti devleti olarak çok güçlü bir devletiz. Bunun korunması

ve kullanması için kullanmamız gereken ne varsa hepsini en doğru, en akıllıcı bir şekilde

kullanırız. Biz öyle bir devletiz çünkü.

EN ÖZEL İŞİM YUNUS EMRE'DEKİ AHİ MESUT'TUR

-Bu kadar iş konuştuk… Sizin için yeri en özel olan iş hangisiydi diye sorsam?

Mesela Sakarya Fırat'taki Miro evet çok böyle bıçaksırtı bir şeydi. Bütün karakterlerin yeri

ayrıydı ama en babası, benim kalp gözümü açan sevgili Mehmet Bozdağ'la çalıştığımız Yunus

Emre'deki Ahi Mesut. Esnaflarının başı olan Ahi Mesut diye bir karakteri canlandırmıştım. O

manevi ruhum, manevi yüzüm o hikayelerle bende çok daha farklı oldu. Elbette hepimizin bir

kalp gözü var. Elbette hepimizin bir duyarlı olduğu tarafımız var. Elhamdülillah çok şükür

Müslümanız ama o bende ya böyle bambaşka bir şeydi. Mesela bir esnaf duası vardı. Esnaf

duasını okurken sevgili Mehmet Bey'in babası filan da gelmişti. Hatta Tapduk Emre'nin

sohbetlerini dinlemeye gelirdi rahmetli. O benim mesela o yönümü çok ön plana çıkardı.

Biraz daha ahlaklı, daha maneviyata düşkün, daha böyle kalp gözlüğümle bazı şeyleri... Sevgi 

çok önemli ya. Sevgi iyidir, iyilik iyidir. Onu bana o göstermişti. O yüzden Ahi Mesut'un,

Yunus Emre'nin bendeki yeri çok daha farklıdır yani. Çok daha özeldir yani.

İÇİNDE BULUNDUĞUM İÇİN MUTSUZ OLDUĞUM BİR İŞTE HİÇ ÇALIŞMADIM

-İçinde bulunduğunuz için mutsuz olduğunuz, "Keşke kabul etmeseydim" dediğiniz bir işte

hiç çalıştınız mı?

Yok. Hiç olmadı. Yani düşünüyorum şu ana kadar. Hiç öyle bir şey olmadı vallahi.

AĞABEYİ BACISINA, YENGESİNE TALİP OLAMAZ TÜRK TOPLUMUNDA BÖYLE

BİR ŞEY YOK!

-Son dönemdeki dizileri, senaryoları ve oyunculukları nasıl buluyorsunuz?

Çok keyifli, çok güzel işler var ama bir de bazı işler var ki özellikle aile işleri. Ve böyle kadın

çocuk muhabbetleri hep aynı döngünün içinde gidiyor. Hani bizde öyle bir kadın yok mesela.

Yani şöyle düşün; amcası yengesine talip olamaz. Ağabeyi bacısına yengesine talip olamaz.

Dayısı kızıyla, yeğeniyle flört edemez gibi böyle saçma sapan diyalogların yaşandığı aile

muhabbetlerinde çirkin, tedirgin edici, yozlaştırıcı, yapıyı bozan, buna özendiren diyeceğim

ama eğer adı özendirmekse çok çirkin bir özendirme, böyle bir şey sapkınlık bir kere. Öyle bir

şey yok, Türk toplumunda yok yani. Çok modern Avrupa yapılarında da olduğunu

zannetmiyorum. Ama bu feminen, farklı ilişkilerinde yaşandığı bu tür duyguların

özendiriliyor gibi gösterilmesi bence hikaye bazında çok yanlış. Bunlar bize yakışmayan

şeyler. Güzel hikayeler yok mu? Var. İyi oyunculuklar yok mu? Çok iyi oyuncular var ama

bir şey söyleyeyim. Hep bilinen oyuncular değil. Hep aynı adamlar değil. 5 kişi mi? O 5 kişi

değil ağabey. Onun arkasında zımba gibi gelen çok genç, çok dinamik, acayip, çok güzel

insanlar var. Çok yakışıklı adamlar var. Acayip karizmatik insanlar da var. Bizde mesela

konservatuardan mezun olan arkadaşlarımız şey derlerdi, "Ya arkadaş çok güzel kız yok." Var

ağabey var. Çok güzel kızlarımız var bizim yani. Çok güzel tiyatrocu kızlarımız var, çok

yakışıklı tiyatrocu oyuncularımız var.

TAKİPÇİ SAYILARININ İNANDIRICILIĞI YOK

-Oyuncuların projelere takipçi sayısına göre seçilmesi hakkında ne düşünüyorsunuz?

Ben ona inanmak istemiyorum ama ne yazık ki sosyal medyada görüyorum ve biz de

Türkiye'de yaşıyoruz. Sokakta yürürken arkadaşların da soruyor. İşte "İki milyon takipçisi

var" diyor. "Tabii ki onu seçecek" diyor. Arkadaş bunu ne yaptı da iki milyon takipçisi var

ya? Yani inandırıcılığı yok. Sen ne yaptın? Daha yeni yeni görüyorum seni. Çok yetenekli

evet ama hani bunlara inanılarak böyle bir şeylerin yapılıyor olması bence inandırıcılığını

yitirir. Yani sektörü de zora sokar. Bir süre gider bu. Kortizon gibi düşün. "Onun işte beş

milyon takipçisi var. Al onu iyi reyting yaparız." Hayır ağabey. Öyle olmayan öyle işler var

ki. Bakın benim bir tane izlediğim bir iş vardı. İnanılmaz takipçileri var, çok da iyi oyuncular.

Mehmet Aslantuğ, Deniz Çakır, Hülya Avşar. Beş bölüm sonra bitti ya. Böyle bir şey var mı

yani? Yani bunların böyle takipçileri. Bu kadar çok yoğun takipçileri yok. Bu neyle ilgili

biliyor musunuz? Takipçi sayısıyla ilgili değil, senaryoyla ilgili. Senaryonun samimi ve 

gerçekten Türk insanına bize hizmet edecek, bize anlatacak bir şeylerin olması gerekiyor.

Bize anlatmıyorsa, hiçbir samimiyeti yoksa, inandırıcılığı yoksa, kimi koyarsan koy oraya

tutmaz. O yüzden bu tür insanların çok büyük takipçileri yok. Ama bakıyorsun yeni dönemde

çok genç kuşaktan. İki milyon takipçisi var, dört milyon, on iki milyon. Onları alıyorlar ama

böyle bir şey yok. Yani şöyle söyleyeyim; kortizonlu onlar. Çok fazla yer bulmaz. Ama inatla

buldurmaya çalışıyorlar, ayrı. Bir süre gider, bir süre sonra şişer. Şimdi yapay zeka diye bir

şey var. Bütün oyuncuklar rafa kalkacak, hadi bakalım.

Doğru ve güzel şeyler yaptığın müddetçe akılda kalıcı oluyorsun, seviliyorsun. 81 tane ilimiz

var değil mi? Her ilde benim bir tane evim var. Buna o kadar mutluyum ki. Oturup yemek

yiyip, evine gidip sohbet edeceğim insanlar var. Bu çok önemli. Ama benim 12 milyon

takipçim yok.

Sabah Günaydın Yotube

Röportaj: Yasemin Durna